Συνάντηση Ευρωβουλευτή Νικόλα Φαραντούρη με τον ΥΕΘΑ Νίκο Δένδια
23 Μαΐου, 2025
[ΑΡΘΡΟ] Διπλή κερκόπορτα για τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα – Η θεσμική παράκαμψη και η πολιτική αδράνεια
27 Μαΐου, 2025
«Φαίνεται ότι τα κόμματα έχουν πάψει να εκφράζουν τις αγωνίες της κοινωνίας κι έχουν βαλτώσει σε μια εσωστρεφή περιδίνηση», δηλώνει στο libre ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νικόλας Φαραντούρης. Όπως λέει ο ίδιος «εκτιμώ ότι οι συνταγές του χτες δεν θα ευδοκιμήσουν στις συνθήκες του αύριο. Απαιτούνται νέες αντιλήψεις που να προτείνουν χειροπιαστές λύσεις».
Περιγράφοντας τα προβλήματα της Ε.Ε. τονίζει ότι «όσοι ασχολούμαστε με τη διεθνή πολιτική, τόσο ακαδημαϊκά αλλά κυρίως στην πράξη, γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν μένει αμετάβλητο. Μετά την καταδικαστέα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και μετά από τραγικά λάθη και ολιγωρίες και της Ευρώπης, κανείς εκ των αντιμαχόμενων δεν διαθέτει στρατηγική νίκης ή έστω απεμπλοκής».
► Κύριε Φαραντούρη, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις, μετά τη εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία. Περίπου έναν χρόνο μετά την εκλογή σας στο Ευρωκοινοβούλιο πιστεύετε ότι μπορεί η Ευρώπη να ανταπεξέλθει στα σοβαρά αυτά ζητήματα;
Η Ευρώπη πρέπει να κοιτάξει μπροστά και να τραβήξει το δρόμο της χωρίς να ετεροπροσδιορίζεται. Δεν έχει άλλη επιλογή. Οι προκλήσεις είναι πολλαπλές και αγγίζουν μια σειρά από κρίσιμους τομείς, όπως η οικονομία, η ενέργεια, οι θεσμοί, οι κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες και φυσικά η γεωπολιτική.
Πιστεύω ότι πρέπει να δούμε αυτή την «πολυ-κρίση» ως ευκαιρία για να εμβαθύνουμε την ευρωπαϊκή ενοποίηση, για να αναπτύξουμε επιτέλους μια κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και μια κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, να συντονιστούμε επιτέλους στα οικονομικά και δημοσιονομικά μας και πάνω απ’ όλα να αποκαταστήσουμε το όνομα της Ευρώπης στα μάτια των πολιτών.
Η σπουδή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ προς τριετίας, την οποία τώρα όλοι – Ευρωπαίοι και Αμερικανοί – απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, ήταν επιπόλαιη
Αυτό προϋποθέτει τολμηρές παρεμβάσεις, με πρώτη την αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, κάτι το οποίο υποστηρίζω ως μέλος του ΔΣ του Spinelli Group, του βασικού φεντεραλιστικού φόρουμ στην Ευρώπη, και το έχω προτείνει και στην πολωνική Προεδρία.
►Μιλήσατε για την ανάγκη η Ευρώπη να μην ετεροπροσδιορίζεται. Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία η Ευρώπη δεν έχει τηρήσει μια ενιαία στάση. Εντός της Ε.Ε. υπάρχουν και δυνάμεις που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «φιλορωσικές» ή «φιλοτραμπικές». Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί; Μπορεί η Ευρώπη να αναπτύξει την δική της αυτόνομη πορεία ή τα μέλη της θα είναι υπό την επιρροή των λεγόμενων μεγάλων δυνάμεων;
Όσοι ασχολούμαστε με τη διεθνή πολιτική, τόσο ακαδημαϊκά αλλά κυρίως στην πράξη, γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν μένει αμετάβλητο. Μετά την καταδικαστέα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και μετά από τραγικά λάθη και ολιγωρίες και της Ευρώπης, κανείς εκ των αντιμαχόμενων δεν διαθέτει στρατηγική νίκης ή έστω απεμπλοκής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε οδηγηθεί σε ένα μεγάλο αδιέξοδο.
Γι’ αυτό, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ υποστηρίζεται η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για να δοθεί μια όσο το δυνατόν δίκαιη και βιώσιμη λύση, προφανώς με τη συμμετοχή – και όχι ερήμην – της Ουκρανίας. Επ’ αυτού, πιστεύω ότι η Ευρώπη οφείλει να αναπτύξει τη δική της, αυτόνομη πορεία, στηρίζοντας την ευρωπαϊκή τροχιά της Ουκρανίας.
Οι διάφορες ομάδες και οργανισμοί πίεσης έχουν εξελιχθεί σήμερα σε αναπόδραστο μέρος της πολιτικής διαδικασίας. Όταν όμως χρησιμοποιούνται άλλα μέσα και αθέμιτες και ασφαλώς παράνομες πρακτικές – χρηματισμοί, δωροδοκίες κλπ. – τότε έχουμε πρόβλημα
Ωστόσο η σπουδή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ προς τριετίας, την οποία τώρα όλοι – Ευρωπαίοι και Αμερικανοί – απορρίπτουν μετά βδελυγμίας, ήταν επιπόλαιη.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως η Ευρώπη πρέπει να χαράξει τη δική της στρατηγική της σε τούτη την αιματοβαμμένη ήπειρο με τους γείτονές της θωρακίζοντας την θέση της και τα κράτη μέλη της.
Χρειάζεται να γίνουν κι άλλα πολλά βήματα προς μία χειραφετημένη κοινή άμυνα και ασφάλεια, (διότι ας μην γελιόμαστε αυτή τη στιγμή η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας στηρίζεται στις ΗΠΑ) και εν τέλει να οδηγηθούμε και σε μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική. Εργάζομαι για μια Ευρώπη αυτοδύναμη και βάζω πλάτη για τη χώρα μου ώστε να μην εξελιχθεί στον φτωχό συγγενή της οικογένειας.
►Πριν από λίγους μήνες μια έρευνα των οργανώσεων «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών» και «LobbyControl», ανέδειξε το θέμα της δαπάνης πολλών εκατομμυρίων για lobbying εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τελικά τι συμβαίνει, ποιοι ωφελούνται και πως από όσους θέλουν να επηρεάσουν τις αποφάσεις;
Οι διάφορες ομάδες και οργανισμοί πίεσης έχουν εξελιχθεί σήμερα σε αναπόδραστο μέρος της πολιτικής διαδικασίας. Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αλληλοεπιδρούν με ένα ευρύ φάσμα ομάδων και οργανώσεων που εκπροσωπούν ποικίλα συμφέροντα, από την τεχνολογία και την ενέργεια, έως τα φάρμακα και τον αγροδιατροφικό τομέα.
Άλλοτε για καλούς κι άλλοτε για πονηρούς σκοπούς. Όταν γίνεται με όρους διαφάνειας και ξεκάθαρων ρόλων δεν ενοχλεί ή τουλάχιστον δεν βλάπτει όσους από εμάς κάνουμε τη δουλειά μας απερίσπαστοι. Για παράδειγμα, οι Ευρωβουλευτές προσκαλούμαστε συχνά σε ενημερωτικές εκδηλώσεις και συνέδρια, όπου ακούμε διάφορες ενημερώσεις για τάσεις, τεχνολογικές εξελίξεις κλπ. Σταθμίζουμε και κρίνουμε.
Χρειάζονται επειγόντως μεταρρυθμίσεις που θα εγγυώνται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τη θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας
Όταν όμως χρησιμοποιούνται άλλα μέσα και αθέμιτες και ασφαλώς παράνομες πρακτικές – χρηματισμοί, δωροδοκίες κλπ. – τότε έχουμε πρόβλημα. Και φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι στις Βρυξέλλες είναι όλα καλώς καμωμένα.
Όμως οι ελεγκτικές και εισαγγελικές αρχές μαζί με τη δημοσιογραφική έρευνα, κάνουν επίσης τη δουλεία τους και έχουν φέρει κατά καιρούς στο φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις που έχουν ξεσκεπάσει τέτοιες πρακτικές.
Ως μέλος και Συντονιστής της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχω εισηγηθεί ειδική νομοθεσία και όργανα (Ethics Body) ακριβώς για να ενισχυθεί η διαφάνεια και η λογοδοσία. Συναντώ κάποιες επιφυλάξεις αναφορικά με ενδεχόμενη υπερρύθμιση κλπ. από διάφορες πτέρυγες, αλλά στο τέλος πιστεύω ότι θα προσχωρήσει. Πρέπει να στηρίξουμε το θεσμικό πλαίσιο και να ενισχύσουμε τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, με απώτερο στόχο να αντιμετωπίσουμε τα κρούσματα διαφθοράς.
►Να πάμε και λίγο στα εντός της Ελλάδας. Την περασμένη Δευτέρα, έγινε γνωστό ότι η δίκη για της υποκλοπές με το predator αναβλήθηκε επ’ αόριστον γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η μετάφραση της δικογραφίας. Θέλετε να κάνετε κάποιο σχόλιο;
Πρόκειται για εξελίξεις που ενισχύουν την αίσθηση αδιαφάνειας και ατιμωρησίας στην κοινή γνώμη και κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς.
Δυστυχώς η Βουλή, περιλαμβανομένης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι πολυδιασπασμένη σε ένα θέμα μείζονος σημασίας ζήτημα
Ενημερώνομαι κι εγώ ως πολίτης αλλά και ως νομοθέτης για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που αναφέρονται σε προσπάθειες συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών και αισθάνομαι ότι η δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου απειλείται.
Χρειάζονται επειγόντως μεταρρυθμίσεις που θα εγγυώνται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τη θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας.
►Για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, υπήρξε ένα πόρισμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων ERA, ενώ ο νέος Επίτροπος Βιώσιμων Μεταφορών και Τουρισμού είναι ο κ. Απόστολος Τζιτζικώστας. Μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ασφαλείς σιδηροδρόμους και ίσως να μάθουμε την αλήθεια για όσα συνέβησαν στα Τέμπη;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασφαλώς μπορεί να βοηθήσει να αποκτήσουμε ασφαλείς σιδηροδρόμους. Ήδη έχουν εγκριθεί όλα αυτά τα χρόνια δισεκατομμύρια που έκαναν φτερά.
Το ευρωπαϊκό πλαίσιο σε συνδυασμό με την εμπειρία που υπάρχει στον τομέα αυτό στις χώρες της βόρειας Ευρώπης μπορούν να είναι οδοδείκτες για ασφαλή τρένα και συγκοινωνίες και στη χώρα μας. Σήμερα ωστόσο προέχει να υπάρξει η «κάθαρση» με την τιμωρία όσων οδήγησαν στη μοιραία νύκτα των Τεμπών.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ενός κόμματος αλλά συνολικά της αντιπολίτευσης αλλά και του συνόλου του πολιτικού συστήματος. Φαίνεται ότι τα κόμματα έχουν πάψει να εκφράζουν τις αγωνίες της κοινωνίας κι έχουν βαλτώσει σε μια εσωστρεφή περιδίνηση
Κι αυτό δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να γίνεται. Επιτρέψτε μου όμως κι ένα σχόλιο για την επίκαιρη συζήτηση αναφορικά με τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής. Δυστυχώς η Βουλή, περιλαμβανομένης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι πολυδιασπασμένη σε ένα θέμα μείζονος σημασίας ζήτημα.
Ζήτησα πρόσφατα την κατάθεση μίας στιβαρής πρότασης σύσσωμης της αντιπολίτευσης κι αν ήταν δυνατόν (δεν φαίνεται να είναι με τα σημερινά δεδομένα) και του κυβερνητικού κόμματος. Κι από εκεί και πέρα θα κρίνει η Δικαιοσύνη. Εάν η Κυβέρνηση ήθελε πράγματι να αποσείσει από πάνω της τον ψόγο της συγκάλυψης, θα συναινούσε σε μια τέτοια γενναία πρωτοβουλία, ακόμη κι αν τα στελέχη της δήλωναν πεπεισμένα για την αθωότητά τους.
►Στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τα πράγματα δεν φαίνονται τόσο ρόδινα, όπως παραδέχονται και πολλά στελέχη του. Πιστεύετε ότι μπορεί να ανακάμψει το κόμμα σας και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ενός κόμματος αλλά συνολικά της αντιπολίτευσης αλλά και του συνόλου του πολιτικού συστήματος. Φαίνεται ότι τα κόμματα έχουν πάψει να εκφράζουν τις αγωνίες της κοινωνίας κι έχουν βαλτώσει σε μια εσωστρεφή περιδίνηση.
Εκτιμώ ότι οι συνταγές του χτες δεν θα ευδοκιμήσουν στις συνθήκες του αύριο. Απαιτούνται νέες αντιλήψεις που να προτείνουν χειροπιαστές λύσεις. Χρειάζεται επίσης δυνατότητα σύνθεσης χωρίς κομματικούς εγωισμούς.
Εξηγούμαι: καινούργια πρόσωπα, καινούργια προγράμματα και αντιλήψεις. Φτάνει πια με τον ξύλινο λόγο και τη θεωρητικούρα χωρίς πρακτικές λύσεις. Φτάνει πια και με το φολκόρ και τις επικοινωνιακές φιοριτούρες. Δοκιμάστηκαν και δεν απέδωσαν. Ο κόσμος δεν πείθεται με αυτά.
Έχω ταχθεί υπέρ της ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης της δημοκρατικής παράταξης με μια σοβαρή προοπτική εναλλακτικής διακυβέρνησης του τόπου μα συγκεκριμένα βήματα. Αρχής γενομένης από το κόμμα μου. 10 + 10 σημεία που δημοσιοποίησα κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκλογής. Ενδεχομένως μπορούν να φανούν χρήσιμα σε όσους και όσες σήμερα έχουν πλέον την ευθύνη της ανασυγκρότησης του κόμματος.
Πάντως η σημερινή δημοσκοπική φτώχεια δείχνει ότι χρειάζεται άλλη συνταγή. Και είμαι πεπεισμένος ότι η ανάγκη και η ζωή θα πυροδοτήσουν εξελίξεις, είτε με τη δημιουργία νέου φορέα, είτε με τη συνεργασία υφιστάμενων φορέων, ενδεχομένως με διαφορετική σύνθεση.
