[ΑΡΘΡΟ] Νικόλας Φαραντούρης: Ολιγωρία ή παραίτηση στην υπόθεση του Σινά

Την ώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις, λίγο προτού ξεκινήσει η συνεδρίαση της Επιτροπής Ασφάλειας και Αμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έρχονται «τα μαντάτα» από το Κάιρο. Η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος –Αιγύπτου επιβεβαιώνει ότι η επίλυση του βασικού και απολύτως ανησυχητικού ζητήματος που ανέκυψε σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς (δηλαδή σε ποιον ανήκει) της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά παραπέμπεται στις καλένδες.

Με απλά λόγια: Σύμφωνα με απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου, η κυριότητα (ιδιοκτησία) της μονής ύστερα από 1.500 χρόνια συνεχούς εγκαταβίωσης –πριν από την ύπαρξη καν του αιγυπτιακού κράτους– ανήκει στο αιγυπτιακό δημόσιο. Η αιγυπτιακή κυβέρνηση απλώς «διαβεβαιώνει» την ελληνική πλευρά ότι οι λατρευτικές δραστηριότητες των μοναχών θα παραμείνουν ακώλυτες, άνευ ωστόσο περαιτέρω δεσμεύσεων περί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, το οποίο όχι μόνο παραμένει στον αέρα, αλλά απεναντίας μετά τις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών Αιγύπτου – Ελλάδος παγιώνεται κατά το δεδικασμένο του αιγυπτιακού δικαστηρίου!

Ακόμη πιο ανησυχητικός όμως είναι ο διαφαινόμενος αιφνιδιασμός της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ οι σχετικές διεργασίες ήταν γνωστές εδώ και μήνες. Πρόκειται πράγματι για αιφνιδιασμό ή για ηθελημένη παραίτηση;

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ελληνικού (φιλοκυβερνητικού) Τύπου, από τον Δεκέμβριο υπήρχε σχέδιο εξωδικαστικής συμφωνίας σε διπλωματικό επίπεδο, με στόχο την αποτροπή δικαστικής σύγκρουσης. Ωστόσο, τα δύο μέρη άφησαν τον χρόνο να κυλά χωρίς υπογραφή, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην έκδοση αυτού που υποτίθεται ήθελαν να προλάβουν: τα τετελεσμένα της δικαστικής απόφασης.

Η Ελλάδα όφειλε να έχει προλάβει τις εξελίξεις, όχι να τις παρακολουθεί παθητικά ή να τις αγνοεί.

Ως μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχω ήδη θέσει το θέμα και επίσημα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η ΕΕ έχει εγκρίνει πακέτο χρηματοδότησης ύψους 4 δισ. ευρώ προς την Αίγυπτο, στο πλαίσιο της στρατηγικής «Βιώσιμη Ανάπτυξη 2030». Αυτή η βοήθεια δεν είναι λευκή επιταγή. Συνδέεται με συγκεκριμένες δεσμεύσεις: σεβασμό του κράτους δικαίου, των θρησκευτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν αυτά τα κριτήρια δεν τηρούνται, τότε υπάρχει το δικαίωμα, αλλά και η υποχρέωση, να επανεξεταστεί η εκταμίευση. Εχω ήδη κινητοποιήσει αυτόν τον μηχανισμό.

Επίσης, κατέθεσα γραπτή ερώτηση προς την επίτροπο για τη Μεσόγειο Ντουμπράφκα Σούιτσα, την οποία καλώ να αναλάβει δράση για να προστατεύσει τη θρησκευτική ελευθερία των ορθόδοξων χριστιανών στην Αίγυπτο και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής του Σινά.

Η Αίγυπτος είναι φίλη χώρα και στρατηγικός εταίρος της Ελλάδας. Ομως η φιλία και οι συμμαχίες στηρίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό, όχι στη σιωπή ή την παραίτηση όταν παραβιάζονται βασικές αρχές. Αυτό που εγκαταλείπει η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνουμε πλέον να περισώσουμε στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και στα διεθνή fora. Μια προσπάθεια που επαναλαμβάνεται σε πλήθος ζητημάτων (Τουρκία, Συρία, πόροι Ταμείου Ανάπτυξης, διμερείς σχέσεις με ΗΠΑ, Μεσανατολικό κλπ.) απέναντι στην ολιγωρία ή – ακόμη χειρότερα– στην παραίτηση του επίσημου ελληνικού κράτους.